Kızımı Ağlatan Kitap: İçimdeki Müzik
“Şimdiye kadar tek kelime konuşmadım. Neredeyse on bir yaşındayım.”
İnsan kitaplarıyla zengindir, felsefesinden hareketle kızıma sık sık kitap alırım. Seçtiğim kitaplar, yeni şeyler düşündürmeye ve yeni kitaplar okumaya sevk edecek türden olmalı.
Sharon Draper tarafından yazılan bol ödüllü, dünyanın en çok okunan ‘çocuk’ kitaplarından biri olan “İçimdeki Müzik” adlı kitabın tanıtım yazısını okuduktan sonra kızım için güzel bir tercih olacağını tahmin ettim.
Tahmin edemediğim bir şey oldu. Kitap, kızımı çok etkiledi. Ve şöyle dedi: “İlk defa bir kitabı okurken ağladım.”
Spastik ikili kuadripleji (beyin felci) olan Melody’nin yaşamına dair bir solukta okunan kitabın edebi, kurgu, teknik, şu bu her bakımdan dört dörtlük olduğu aldığı uluslararası övgüler, ödüller ve değerlendirmelerden anlaşılıyor.
Kitap okumayı güzel bir alışkanlık haline dönüştüren kızımın tavsiyesi ile birçok kitabını okudum. Bunu mutlaka okumalısın diyerek, duygularını anlattığı kitabı da okumadan edemezdim.
Engellilik, mesleğim gereği doğrudan içinde bulunduğum; birebir dostlarımın olduğu ve üzerinde çalıştığım bir alandır. Engelli kişiye dair yazılan hatırı sayılır kitap okudum. İlk aklıma gelen, mesela Sol Ayağım…
Kitabın içinde geçen olaylar dizisi içerisinde yazar kendimizi görmemizi sağlıyor. Bu büyük bir başarıdır. Engelli kişiye nasıl baktığınız, onu ne kadar tanıdığınız, engellilik alanını algılayışınız, varsa empati beceriniz gibi durumlar ile yüz yüze geliyorsunuz.
Bazı kitaplar ile tanışmak için beklemek gerekir sanırım, İçimdeki Müzik kitabı içinde böyle düşünüyorum. Geç oldu ama iyi oldu. Başköşeyi aldı.
Kitap, kitabevinde yanlış yerde duruyor. Çocuk kitapları rafı yerine kasanın yanında durmalı ve herkesin gözü mutlaka kitaba gitmeli ve alıp okumalı. Görmeli, engelli bir çocuğu da olan yazarın kalemindeki büyüsünü…
O zaman anlayacaktır; kelimelerin gücünü…
